Lideri Berisha kërkoi nga
kryesia e PD-së dhe krerët e degëve, që fushata të zhvillohet duke shkuar derë
më derë tek qytetarët, edhe ata me bindje të majta, por cila do të jetë e
vecanta e kësaj fushate këtë herë duke marrë parasysh se këtë model do të ndjekë
edhe opozita?
Kryetari i PD, Z. Berisha, duke shpalosur këtë model të fushatës së
ardhshme elektorale, nuk ka patur aspak për nxitje që të rivalizojë modelin e
fushatës së opozitës, por vetëm bindjen që Partia Demokratike, si forcë qeverisëse
prej 7 vitesh ka se çfarë t’u tregojë e t’u vërtetojë votuesve shqiptarë.
Ne do u trokasim në derë
shqiptarëve, me tërësinë e programeve e të premtimeve të realizuar përgjatë dy
periudhave historike: 20 vitet e fundit, dhe 7 vitet e fundit. Prezantimi i
Partisë Demokratike tek qytetarët do të jetë shumëplanësh, por mbi të gjitha do
të spikasë argumenti historik se PD është forca politike që në 20 vitet e
fundit ka shënuar sukseset më të mëdha dhe ka sjellë transformimet më të thella
për Shqipërinë, më shumë se cdo forcë tjetër politike në historinë e këtij
vendi. Dhe së dyti, si forca që në shtatë vitet e fundit në qeverisje,
prezantoi dhe realizoi reforma të cilat sollën ndryshime intensivë në ekonominë
e vendit dhe rritën dukshëm cilësinë e jetesës së çdo shqiptari. Dua të them
që, për t’u treguar qytetarëve shqiptarë, kur t’u trokasim në derë, se ku kanë
qenë dhe ku janë sot, krahasimi nuk ka nevojë madje të bëhet me 20 vite më
parë, por mund t’u ofrojmë atyre vetëm krahasimin me vitin 2005, për të treguar
hapat gjigandë që të gjithë së bashku kemi bërë në këta dy mandate.
Nuk na duhet të vrasim mendjen shumë për të thënë se opozita s’do të
trokasë dyerve për të shpjeguar bojkotin ciklik që i ka bërë jetës politike në
këto vite, as për të shpjeguar aksionet anarkiste dhe ekstremiste të saj dhe as
bllokimin qëllimkeq të procesit të integrimit në dy vitet e fundit. Këta nuk
janë rekorde politikë që të sjellin mirëkuptimin e qytetarit dhe votën e tij.
Sigurisht, Rama do të predikojë si profet endacak lartë e poshtë gjetjen e tij
më të fundit “Rilindjen e Shqipërisë”. Historikisht kjo është qesharake, pasi
Shqipëria, ashtu si çdo komb tjetër, e ka një rilindje në rrugën e tij të
krijimit të identitetit kombëtar dhe krijimit të shtetit të pavarur. Kjo
rilindje kombëtare filloi në mesin e shekullit 19 e përfundoi në fillimet e
shekullit 20. Nga ana tjetër, është një megalomani e pafre dhe e paprecedentë,
që individi Edi Rama ta konsiderojë “Rilindje të Shqipërisë”, ardhjen e tij të
supozuar në pushtet.
Pse duhet t’ju votojnë edhe
qytetarët me bindje të majta?
Ne do t’u drejtohemi të gjithë shqiptarëve që votojnë, sepse edhe
politikat e reformat që kemi kryer kanë sjellë rezultate nga të cilët kanë përfituar
pa diferencime politike të gjithë qytetarët shqiptarë. Kur themi që Shqipëria
kaloi në këto vite, nga vend i varfër në vend me të ardhura të mesme e të
larta, “njësia e matjes” janë xhepat e qytetarëve që votojnë si majtas, ashtu edhe
djathtas, janë ata që e kanë ndier pikësëpari këtë ndryshim. Nëse flasim për
mundësimin e lëvizjes së lirë të qytetarëve, këtë lehtësi e kanë ndier edhe ata
qytetarë me bindje të majta, edhe ata që votojnë për forcën tonë politike. Janë
suksese që i kanë bërë ata të ndihen njësoj dinjitozë në udhëtimet e tyre, përballë
qytetarëve të vendeve të BE.
10000 kilometra rrugë të reja ofrojnë të njëjtën lehtësi të lëvizjes për
çdo qytetar. Qindra shkolla të ndërtuara, rritja e pagave dhe pensioneve janë të
mira që përftohen gjithashtu nga të gjithë shqiptarët. Qytetarët sigurisht që
kanë zgjedhjet e tyre politike, por mbi të gjitha të mos harrojmë se ata dinë të
masin dhe vlerësojnë se si përmbushen interesat e tyre nga qeveritë që ata
votojnë.
Kush do të jetë pika e fortë e
demokratëve me 23 qershor dhe cila më e dobët?
Pikat e forta janë disa: Ndërtim i një infrastrukture nga më modernet. Rritja
e të ardhurave familjare, ulja e taksave, heqja e pengesave për bizneset.
Reforma të thella që sollën zbutjen në maksimum të krizës ekonomike e cila prej
disa vitesh ka pllakosur në pjesën dërrmuese të kontinentit. Reforma që e bënë
Shqipërinë ndër të paktët vende që shënoi rritje ekonomike dhe ndikimin e të
cilave qytetarët e kanë ndjerë drejtpërdrejtë në xhepat e tyre. Lufta ndaj
korrupsionit, ku në 7 vitet e fundit futëm në arkat e shtetit mbi 9 miliardë dollarë,
të cilat në kohën kur në pushtet ishin socialistët korrupsioni dhe evazioni i
çonte në xhepat dhe llogaritë bankare të disa pak vetëve. Bumi turistik në
vitet e fundit, gjallërimi i bujqësisë, rritja disa herë e numrit të fëmijëve
dhe të rinjve që arsimohen çdo vit, pasojë pikërisht e një pjese të këtyre
politikave. Këto dhe të tjera janë rezultate të drejtpërdrejtë të qeverisjes
sonë në të dy mandatet.
Me sinqeritet, sado të përpiqem, megjitha tymnajën e vazhdueshme që
shkaktojnë shashkat e hedhur prej podiumeve të selisë rozë dhe gjetkë, e kam të
pamundur të gjejë pika të dobëta. Padyshim që ka gjëra që mund të ishim bërë më
mirë, pa dyshim që kemi patur dhe do të kemi vështirësi në realizimin e
objektivave që i kemi vënë vetes, por përkushtimi që kemi për realizimin e
premtimeve që u bëjmë qytetarëve shqiptarë na mbush me optimizëm për cuarjen
deri në fund të këtyre objektivave.
Si e shikoni ambicien e Edi
Ramës për t’u bërë kryeministër i ri i vendit?
Mund të thuhet me lehtësi se ambicia e një kryetari partie (në rastin e
PS, Rama) për t’u bërë Kryeministër është normale dhe e zakontë në jetën
politike. Por nuk mund të ndalemi kaq lehtësisht në këtë cilësim. Pasi ka qenë
ambicia (paranojake) e Ramës për t’u bërë kryetar qeverie, shkaku i vetëm i krijimit
të vorbullave të njëpasnjëshme në jetën politike shqiptare pas vitit 2005, i
nxitjes së situatave radikalizuese, dhe çka është më evidente, i bllokimit të
procesit të marrjes së statusit të vendit kandidat i BE në vitin 2012. Edi Rama
ka gjasa të ketë çdo natë vegime mistike, ku “zëri hyjnor” i thotë që ajo
karrike është për të dhe vetëm për të. Vetëm një njeri me një dehje të tillë
mistike mund të ketë atë mungesë kujdesi dhe aftësie për të fshehur mjetet e
liga e të paskrupullta që ai përzgjedh për të realizuar ëndrrën e tij. Por...
gjithmonë duke zgjatur listën e disfatave politike personale.
PD-ja do të shkojë para
shqiptarëve, me slloganin “NE JEMI NDRYSHIMI – PËRPARA!” por pas dy mandatesh
qeverisje cfarë do t’u premtojë e djathta shqiptarëve për një mandat të tretë
qeverisës?
Qytetarëve shqiptarë, në 23 qershor do ua kërkojmë votën jo vetëm duke
u treguar rrugën që kemi bërë në këta 8 vite, pra duke e kthyer kokën pas në
kohë, por mbi të gjitha rrugën që kemi përpara për të bërë. Duke qenë një forcë
politike me burime të pashtershëm dhe plot vitalitet, ne do të shkojmë para
tyre edhe me një projekt të rinovuar, me shanse të mëdha për sukses, ashtu si
projektet e realizuar në mënyrën më të mirë të mundshme gjatë këtyre dy
mandateve. Do të jetë një projekt që do t’u ofrojë qytetarëve shqiptarë, të të
gjithë bindjeve, shërbimet më të mira, do t’u garantojë atyre standartet më të
lartë të shërbimit shëndetësor, të shkollimit, të lëvizjes dhe të transportit.
Një projekt që do të ecë në rrugën e derisotme të krijimit të lehtësirave
maksimale për biznesin, shtimit të investimeve e të krijimit nëpërmjet kësaj të
vendeve të reja të punës. Një projekt që do të orientojë programe të mëdhenj
financimi në zonat rurale. Një projekt i cili natyrshëm do të mundësojë anëtarësimin
e Shqipërisë në BE.
A e kanë konsumuar PD-në 8 vitet
në pushtet apo dy mandatet e kanë favorizuar atë që të shkojë në fushatë
elektorale me arritje konkrete të cilat qytetarët mund ti vlerësojnë?
Një forcë politike mund të quhet e konsumuar politikisht kur vërtetohet
një situatë “e plakjes”, “lodhjes” apo “shterimit” në ide dhe në energji. Unë,
ashtu sikurse besoj edhe shumica e shqiptarëve, nuk konstatoj këtë situatë në
PD sot. Partia Demokratike dhe koalicioni politik qeverisës sigurisht që e
shohim si një favorizim të ligjshëm faktin që në këtë raund zgjedhor shkojmë me
një bilanc shumë pozitiv të realizimeve në programet e qeverisjes 8-vjeçare.
Por jo vetëm kaq. Sidomos kuraja, zhdërvjelltësia dhe urtësia me të cilën përballëm
situatën e krizës ekonomike botërore në tre vitet e fundit, dëshmojnë edhe për
energjinë, forcën dhe motivimin e lartë politik të PD.
Shpesh herë ka patur ankesa të
deputetëve por edhe aktivistëve të PD-së ndaj krerëve të grupeve të punës nëpër
qarqe sidomos për emërimet duke shmangur kështu deputetët. Sipas jush a duhet
të ndryshojë lista e krerëve të grupeve gjë të cilën e ka paralajmëruar edhe
vet z.Berisha?
Nuk konstatoj ndonjë shqetësim të këtij lloji. Grupet e punës në qarqe
dhe kryesuesit e tyre janë njerëz me një përvojë të gjatë politike dhe ata kanë
vepruar me shumë përgjegjshmëri dhe seriozitet në çdo vendim-marrje të tyre.
Ankimet apo shkaqet për ankime kanë qenë sporadikë dhe rastësorë, por kanë qenë
normalë për atë proces intensiv të vendim-marrjes, ata janë dëgjuar dhe
konsideruar dhe nuk mendoj se janë shpërfillur. Sigurisht, përbërja e grupeve të
punës apo edhe e kryesuesve të tyre mund të ketë ndryshime dhe plotësime, por
jo për shkak të mosfunksionimit apo dështimit në punën e tyre. Ne po hyjmë në një
“betejë” elektorale dhe natyrshëm do të ketë riorganizim të “frontit të betejës”
dhe të “formacioneve” të këtij fronti. Sidomos në qarqet ku “beteja” elektorale
pritet të jetë më e fortë dhe më “e egër” do të ketë përforcime dhe riformatime
të grupeve të punës. Dhe ky proces po zhvillohet normalisht gjatë këtyre javëve.
A është e përgatitur PD për të
fituar edhe e vetme zgjedhjet e 2013?
Mbas 8 vitesh në qeverisje, PD lëviz sot në një ambient politik të
testuar. Në të dy mandatet qeverisës ajo ka realizuar dhe konsoliduar
koalicionet politikë më të gjerë se ndonjëherë më parë. Prandaj as ka pse të
shtrohet qoftë edhe si supozim rastësor, një konkurrim i PD në zgjedhjet e
qershorit 2013 pa aleatët e saj. Koalicioni është i nevojshëm për maksimizimin
e votës. Nga njëri raund zgjedhor në tjetrin PD vetëm e ka fuqizuar aftësinë e
saj për zgjerimin e koalicionit, por ka krijuar edhe besimin si një parti
politike “luajale” dhe e ndershme në vlerësimin me respekt e pa diskriminim të
partnerëve aleatë të saj.
A duhet një riformatim i së
djathtës para zgjedhjeve të 23 qershorit ?
Çka është kryer tashmë nuk shtrohet më si nevojë.
Sa e përcaktuar është PD-ja për
koalicionin e ri zgjedhor, dhe a do të jetë LSI sërish pjesë e kësaj aleance?
PD ka deklaruar tashmë publikisht se ajo po synon jo vetëm të sigurojë
koalicionin tashmë ekzistues për zgjedhjet e ardhshme, por ta zgjerojë atë edhe
më tej. LSI është padyshim partneri më i rëndësishëm në funksionimin e
koalicionit qeverisës ekzistues dhe personalisht gjykoj që LSI do ta vlerësojë si
avantazh politik të saj qënien në të njëjtin koalicion edhe në përballjen
elektorale të qershorit.
A është e hapur PD-ja për
koalicion edhe me partitë e majta dhe sipas jush cilat konkretisht. A i
mirëpret të majtët në koalicionin e saj?
Me krijimin e koalicionit qeverisës të vitit 2009, PD e dëshmoi se
ishte e hapur dhe e vullnetshme për aleanca edhe me parti të krahut të majtë
(aleanca me LSI). Si një parti pa komplekse për qartësinë e identitetit të saj
ideologjik, PD ka edhe urtësinë dhe vetësigurinë për t’u ofruar si platforma
bashkëpunimi, partive të tjera, programe politikë që vendosin si objektiva
strategjikë interesat madhorë kombëtarë të stadit të sotëm të zhvillimit.
Partitë që zgjedhin t’i bashkohen koalicionit tonë ruajnë të gjithë lirinë për
t’i mbetur “besnike” identitetit të tyre politik si forca të majta, ashtu
sikurse dhe ne nuk vëmë aspak në mëdyshje përkatësinë tonë si parti e qendrës së
djathtë.
Me fillimin e fushatës
elektorale nisin edhe ethet e kandidimit për deputet. Sipas jush, PD-ja duhet
të shkojë me një listë pothuajse të re kandidatësh për deputetë në zgjedhje apo
të rikandidohen pjesa më e madhe e deputetëve aktuale?
Procesi i përzgjedhjes së kandidatëve do të realizohet duke marrë pikësëpari
në konsideratë vlerësimin objektiv të performancës së deputetëve tashmë në
funksion, por padyshim edhe prurje të reja individësh me vokacion politik. Sidomos
duke menduar që shkohet drejt mandatit të tretë qeverisës, prurje të reja cilësore
në frontin parlamentar të PD i shërbejnë vetëm forcimit të forcës politike dhe
besimit të elektoratit ndaj saj. Këtu dua të shtoj që, të gjithë sukseset e sipërpërmendur
të këtyre dy mandateve unë nuk i konsideroj si suksese vetëm të qeverisë
shqiptare, pra jo në kuptimin e ngushtë të ministrave, por janë suksese që i
kemi arritur falë një bashkëpunimi të shkëlqyer me deputetët e grupit
parlamentar të PD ashtu sikurse dhe aleatëve.
A do të tentoje PD-ja të
rikthejë në listat e saj njerëz me kontribute të PD apo do të synojë sërish prurjet
e reja, ju si mendoni, kush do të jetë më rezultative?
PD ka një lidership politik të një eksperience të pasur dhe të
vetësigurt, si dhe një përfaqësim elektoral të konsoliduar. Kjo do të thotë që
PD nuk ka as edhe më të voglin shkak për të “humbur” as edhe njërin nga
individët me kontribute të gjatë dhe të ndjeshëm politik, por për të njëjtat
arsye nuk ka pse frenon prurjet e kualiteteve të reja në radhët e saj.
Konsolidimi e vazhdimësia e karrierës politike të individëve me përvojë nuk bie
ndesh me frymën e hapjes dhe pranimit të politikanëve të rinj. Ky proces
dinamik vetëm e fuqizon PD.
Të kundërtën po shohim në kampin e PS. Papjekuria, por edhe kompleksi i
pasigurisë i vetë liderit të saj duket se do të sjellë një riformatim radikal
të grupit parlamentar të kësaj partie, pasi objektivi i Ramës për konsolidimin
përfundimtar të pushtetit të tij si kryetar i PS do të ndikojë ndjeshëm dhe
dëmshëm në vetë procesin e zgjedhjes së përfaqësuesve të ardhshëm të PS në
Kuvendin e Shqipërisë.
Sa e kanë dëmtuar qeverinë,
akuzat për korrupsion?
Ai që është faktori më dëmtues e deformues për shoqërinë tonë dhe vetë
sistemin politik e institucional të saj është vetë fenomeni i korrupsionit.
Rolin kryesor në luftimin e tij e ka sistemi politik dhe akoma më drejtpërdrejtë
ekzekutivi dhe drejtësia. Korrupsioni është luftuar sistematikisht në këto
vite, por ai ende vazhdon të mbetet në nivele shqetësues si në administratën
qendrore e vendore, ashtu edhe brenda sistemit të drejtësisë.
Ju pyesni a e dëmtojnë qeverinë akuzat për korrupsion. Do përgjigjem
duke bërë disa sqarime të nevojshëm. Akuzat për korrupsion nuk janë gjithmonë e
njëjta gjë me një luftë parimore ndaj vetë korrupsionit. Ashtu si i ndeshim sot
në realitetin tonë, të instrumentalizuara, si prodhim i një makinerie që vjell
përditë shpifje, komente e interpretime me dashje të shtrembëruara, duke patur
për objektiv jo denoncimin parimor të fenomenit, por përbaltjen dhe ndotjen e
kundërshtarit politik, “akuzat për korrupsion” në vend që ta luftojnë, veç e nxisin
dhe i japin imunitet korrupsionit. Ato shterin besimin e publikut e të shoqërisë
se korrupsioni mund të luftohet, por shterin edhe besimin e tij tek sistemi
politik.
Dështak për ta mundur kundërshtarin brenda “ringut politik”, Rama del
nga ringu dhe gjuan me gurë, baltë e çdo fëlliqësi që i bie në dorë. Ai ka
krijuar makinën më pjellore dhe më perverse të ndërtuar ndonjëherë, që në çdo
orë të ditës hedh në veshët e publikut mllef, shpifje, fyerje, provokime
imorale ndaj individëve kundërshtarë. Ka rekrutuar për këtë qëllim disa individë
(përgjithësisht njerëz me komplekse torturues të identitetit). Këta “lehës të
liçensuar” i ke përditë në ekranet e TV, në faqe gazetash, por edhe në foltoren
e parlamentit. Këta individë i shfaqen përditë
publikut shqiptar si “luftëtarë të paepur” kundër korrupsionit qeveritar. Por është
e zorshme të besosh se publiku mund t’i konsiderojë si të tillë.
Nëse duam të gjykojmë dhe vlerësojmë se sa dhe si luftohet korrupsioni,
duhet të shohim fenomenet dhe faktet që preken dhe maten. Në qoftë se
investimet e kompanive të huaja rriten nga 100 milion në 1 miliardë dollarë në
vit, kjo është prova që ambienti ynë administrativ ka më pak korrupsion e më
shumë besueshmëri. Në qoftë se sot ke tre herë më pak liçensa dhe leje për biznesin
se 8 vjet më parë, kjo sjell më pak mundësi për korrupsion dhe arbitrarizëm.
Në qoftë se në 8 vjet, ndonëse niveli i disa taksave ulet, arrin të fusësh
në arkën e shtetit 9 miliardë dollarë më shumë se në të njëjtën periudhë para
2005, kjo tregon se janë 9 miliardë dollarë që me modelin e mëparshëm të
qeverisjes do të shkonin në xhepat e një klientele të ngushtë politike e jo në
përfitim të publikut.
Në qoftë se sot procedurat e prokurimeve publike kryhen vetëm nëpërmjet
garave, janë tërësisht të dixhitalizuara, kjo është provë që ka më shumë
transparencë e për rrjedhojë më pak korrupsion.
Ajo që është vërtetë e rëndësishme nuk është të kalkulojmë se sa dëmtohet
imazhi i qeverisjes nga akuzat keqdashëse të opozitës për korrupsion, por se sa
e kemi goditur dhe ngushtuar çdo ditë hapësirën për korrupsion. Qeveritë dhe
morali politik i tyre maten vetëm me faktet dhe arritjet konkrete.
Z. Ruli, duke qenë se Ju keni
qenë Ministër që mbulonte sektorin energjetik në vitet 2005-2009, këto ditë në
disa media është komentuar “Çështja Ansar”. Çfarë dini për projektin e këtij
investitori pakistanez dhe për shkaqet e mosrealizimit të tij?
Sigurisht që jam në dijeni të komenteve dhe akuzave të bëra për të
ashtuquajturën “Afera Ansar”, jo vetëm në faqet e mediave megafonë të Ramës,
por edhe nga goja e “skifterëve” të zellshëm të tij. Sigurisht që kam dijeni
edhe për atë çfarë ka qenë “projekti” i biznesmenit Ansar për të ndërtuar një
TEC dhe shkaqet e vërtetë përse nuk u realizua.
Së pari, projekt investimi, në kuptimin e plotë të fjalës “projekt”, si
një tërësi dokumentash standartë, ku shprehet ideja e investimit, argumentimi
ekonomik i tij etj, nuk ka patur asnjëherë. Më e shumta ka qenë një shprehje
interesi e bërë me një tekst e-maili, e përsëritur me gojë në takimet që ka
zhvilluar në KESH apo në zyrën e Kryeministrit. Propozimi i biznesmenit Ansar përmbante
edhe disa kushtëzime, sikundër më kujtohet, kanë qenë kërkesat për
ekskluzivitetin e ndërtimit të një TEC-i të vetëm në parkun energjetik të Porto
Romanos dhe imponimi i një kontrate afatgjatë blerjeje të energjisë së TEC-it
(PPA) nga KESH, por me çmime të variueshëm sipas luhatjes së vlerës së naftës në
bursë.
Përgjatë viteve 2006-2008 kemi patur jo më pak se 70 raste të
propozimeve apo shprehjeve të interesit për ndërtime termocentralesh elektrikë,
me naftë apo qymyr, në Shqipëri. Mes tyre, disa kanë qenë projekte të plotë dhe
seriozë dhe të bërë nga firmat më me emër të sektorit energjetik europian. Këto
projekte nuk arritën të miratohen apo realizohen në ato vite për një mori
shkaqesh, si problematika e sigurimit të lëndës djegëse të importit, mungesa në
infrastrukturën portuale të shkarkimit e depozitimit të lëndës djegëse, paqëndrueshmëria
e çmimeve të energjisë elektrike në rajon, por edhe probleme që lidheshin me
standartet e ndotjes e ruajtjes së mjedisit. Normalisht, në këto rrethana,
mjaft nga projekt-propozimet mbasi analizoheshin me seriozitet, nuk
miratoheshin nga pala jonë, ose vetë investitori, duke vlerësuar këta faktorë,
tërhiqej nga projekti i tij investues. Rasti i projektit të TEC të propozuar
nga Ansar nuk përbën asnjë përjashtim apo diferencim nga ky proces i trajtimit
të të gjithë projekt-propozimeve të asaj periudhe. Duke vlerësuar kushtëzimet që
vendoste investitori ne, (pra METE dhe KESH) i kemi përcjellë zyrës së
Kryeministrit mendimin tonë negativ ndaj këtij propozimi. Prandaj sot, e gjykoj
sa të pavërtetë, po aq edhe absurd “ankimin” e këtij biznesmeni, por edhe
akuzat që bëhen “në mbrojtje” të tij nga gazetat apo “skifterët” e Ramës. Pretendohet
se projekti i tij “u vra” sepse iu kërkua të blinte një truall të paracaktuar
dhe me çmim të imponuar. Kjo është absurde, sepse një biznes kurrë nuk mund të
“vritet” pa u “lindur” më parë. Pra pa iu miratuar në princip si propozimi,
ashtu edhe kushtet që vinte ai, si ka mundësi që ky investitor të ketë vrapuar
për të blerë truallin e ndërtimit të TEC? Përgjigja refuzuese ndaj projektit,
për arsye të kushteve që ai kërkonte, i është bërë menjëherë dhe pa vonesë.
Së dyti, Parku Energjetik i Porto Romanos ka një studim urbanistik të
miratuar nga Qeveria dhe aty janë të përcaktuara qartë zonat dhe parcelat ku
mund të ndërtohen depozita nafte apo gazi, rafineri përpunimi apo edhe TEC, dhe
nuk ka asnjë mundësi që ti të negociosh apo të përzgjedhësh lirisht e kudo që
të mundesh parcela trualli për ndërtimin e një TEC-i.
Presidenti Nishani para pak
ditësh në një intervistë televizive apeloi që palët politike të mësohen që të
njohin rezultatin e zgjedhjeve. A është e gatshme t’a njohë PD-ja rezultatin e
zgjedhjeve të 23 qershorit cilido qoftë ai, humbëse apo fituese ?
Pa asnjë dyshim. Kjo jo vetëm është deklaruar në mënyrë të përsëritur
nga Kryetari i PD, por s’ka asnjë fakt përgjatë dhjetë viteve të fundit që të dëshmojë
të kundërtën.
Në shumë prononcime të miat në media kam insistuar në kritikën që i kam
bërë kryetarit të PS, për faktin që tashmë ka krijuar profilin e politikanit që
është i gatshëm të “djegë” gjithçka vetëm për karriken e tij politike, që është
i gatshëm të mos pranojë rezultatin e votës së popullit edhe kur procesi nuk ka
patur asnjë cen, duke mbajtur peng dhe marrë zvarrë një forcë të tërë. E bëri në
2007 kur vinte kushte nga më absurdet për të hyrë në zgjedhjet lokale, sepse pa
t’i rrezikohej posti i tij, e bëri në 2009 kur mori ndëshkimin e radhës prej
votës popullore dhe i hyri një rruge të gjatë veprimesh, protestash, emëruesi i
përbashkët i të cilëve ishte ekstremizimi i situatës politike, e bëri sërish në
2011 kur populli i Tiranës vendosi me votë që ta largonte nga posti i kryetarit
të Bashkisë, në një proces që përbën edhe një dëshmi të panjollosëshme të
nivelit që ka arritur demokracia në Shqipëri.
Dyshimi, në lidhje me njohjen apo jo të rezultatit të zgjedhjeve,
natyrshëm shkon vetëm tek lidershipi i PS. A do të heqë dorë Z. Rama nga qëndrimi
i tij i përsëritur për të mos njohur rezultatin e zgjedhjeve sa herë që i
humbet ato?! Ne s’kemi pse të sikletosemi sot për dilemat e Ramës në 23
qershor. Rezultati elektoral i 23 qershorit do të jetë transparent, realist e
bindës për këdo tjetër veç tij.
No comments:
Post a Comment